W jednym z pierwszych obrazów filmu Ágnes Kocsis widzimy kobietę siedzącą przed ścianą zapełnioną ekranami. Na każdym z nich widnieje wykres EKG. Piroska to pielęgniarka oddziału paliatywnego. Dyżuruje, czekając na zapalenie czerwonej lampki, oznaczającej, że potrzebna będzie reanimacja.
Do szpitala zostaje przywieziona kobieta o nazwisku Adrienn Pal. Piroska przypomina sobie, że tak samo nazywała się jej najlepsza przyjaciółka z dzieciństwa. Postanawia ją odnaleźć, rozpoczyna więc śledztwo. Nikt nie wie, gdzie Adrienn przebywa, co więcej każdy, kto ją znał, zachował o niej inne wspomnienia.
Bohaterka filmu Kocsis prowadzi monotonne życie, wykonuje przygnębiającą pracę (jak sama wspomina, na jej oddziale "nie ma już nadziei"), wszędzie, gdzie prowadzi rozmowy, to Adrienn została dokładniej zapamiętana niż ona. Ale to właśnie jej tajemnica jest w "Adrienn Pal" najważniejsza. W śledztwie Piroski nie chodzi o konkretne informacje, które udaje jej się wydobyć od kolejnych osób, ale o to, co staje się po drodze. Podejrzana jest już sama gorączkowość poszukiwań, prowadzonych przez bohaterkę: tak jakby absurdalna misja odnalezienia dawno niewidzianej przyjaciółki miała pokryć coraz większe znużenie. Ostatecznie, nazwisko odnalezione na karcie jednej z pacjentek jest zupełnie przypadkowe - to po prostu pierwszy element, który wywołał u Piroski jakieś skojarzenie. Ona sama zresztą przyzna, że właściwie nie wie, czemu chce Adrienn Pal odnaleźć.
Pewnym tropem dla zrozumienia działań bohaterki są powtarzające się sceny reanimacji. Piroska niemal codziennie znajduje się na granicy między życiem i śmiercią, pomagając lekarzowi w reanimacji, a potem przewożąc ciała pacjentów do podziemnej kostnicy. Może poczuć się wyłączona z życia, może też pragnąć, żeby na nowo nawiązać z nim kontakt. Choćby przez "osoby trzecie" - swoich rozmówców, którym każe wracać wspomnieniami do czasów, kiedy była częścią ich życia.
Do szpitala zostaje przywieziona kobieta o nazwisku Adrienn Pal. Piroska przypomina sobie, że tak samo nazywała się jej najlepsza przyjaciółka z dzieciństwa. Postanawia ją odnaleźć, rozpoczyna więc śledztwo. Nikt nie wie, gdzie Adrienn przebywa, co więcej każdy, kto ją znał, zachował o niej inne wspomnienia.
Bohaterka filmu Kocsis prowadzi monotonne życie, wykonuje przygnębiającą pracę (jak sama wspomina, na jej oddziale "nie ma już nadziei"), wszędzie, gdzie prowadzi rozmowy, to Adrienn została dokładniej zapamiętana niż ona. Ale to właśnie jej tajemnica jest w "Adrienn Pal" najważniejsza. W śledztwie Piroski nie chodzi o konkretne informacje, które udaje jej się wydobyć od kolejnych osób, ale o to, co staje się po drodze. Podejrzana jest już sama gorączkowość poszukiwań, prowadzonych przez bohaterkę: tak jakby absurdalna misja odnalezienia dawno niewidzianej przyjaciółki miała pokryć coraz większe znużenie. Ostatecznie, nazwisko odnalezione na karcie jednej z pacjentek jest zupełnie przypadkowe - to po prostu pierwszy element, który wywołał u Piroski jakieś skojarzenie. Ona sama zresztą przyzna, że właściwie nie wie, czemu chce Adrienn Pal odnaleźć.
Pewnym tropem dla zrozumienia działań bohaterki są powtarzające się sceny reanimacji. Piroska niemal codziennie znajduje się na granicy między życiem i śmiercią, pomagając lekarzowi w reanimacji, a potem przewożąc ciała pacjentów do podziemnej kostnicy. Może poczuć się wyłączona z życia, może też pragnąć, żeby na nowo nawiązać z nim kontakt. Choćby przez "osoby trzecie" - swoich rozmówców, którym każe wracać wspomnieniami do czasów, kiedy była częścią ich życia.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
